நான் எந்த ஊருக்கு சென்றாலும், ஆட்டோ எடுக்கும் முன், பக்கத்தில் இருக்கும் கடையில் நான் போக வேண்டிய இடத்திற்கு  ஆட்டோவில் சென்றால் எவ்வளவு செலவாகும் என கேட்டு தெரிந்து தான் ஆட்டோ எடுப்பேன். இந்த முறையும் ஓர் கடையில் நான் போகவேண்டிய இடத்தை சொல்லி கேட்டதற்கு 25 அல்லது  30 ரூபாய் கேட்பார்கள் என்று கடைக்காரர் சொன்னார். ஒரு நன்றியை சொல்லிவிட்டு நடந்து வந்தேன். வழக்கமாக நான் பேருந்து நிலையத்தில் நிற்கும் ஆட்டோக்களை கூப்பிடுவதில்லை. அவர்கள் அதிகமாக கேட்டு தொந்தரவு செய்வார்கள் என்ற எண்ணம் எனக்கு வெகு காலமாக உண்டு. ஆனால் நான் வெகு நேரம் தேடியும், வேறொரு ஆட்டோ கிடைக்கவில்லை. சரி, அங்கேயே எடுப்போம் என வரிசையில் இருக்கும் ஆட்டோக்களில் முதலில் நின்ற ஒரு ஆட்டோவை அழைத்தேன்.

அந்த நேரம் பார்த்து எனக்கு ஒரு போன் வந்தது. எடுத்து பேசிக்கொண்டே, ஆட்டோக்காரரிடம் நான் போக வேண்டிய இடத்தை கூறிவிட்டு ஏறி அமர்ந்தேன். பார்தீங்களா, எவ்வளவு என்று கேட்க மறந்து விட்டேன். சரி 30 ரூபாய் சொன்னதை அதிக பட்சமாக என்ன 50 ரூபாயா கேட்கவா போகிறார் என்றுகூட எண்ணி இருக்கலாம் என் மனது. பேசிக்கொண்டே இதெல்லாம் மறந்துவிட்டேன். வந்த இடம் இறங்கியவுடன், எவ்வளவு என்று ஆட்டோக்காரரிடம் கேட்டேன். அவர் வந்தது அதிகபட்சம் 2 கிலோமீட்டர் இருக்கும். நான் பாக்கெட்டில் இருந்து ஒரு 30 ரூபாயை எடுத்துக்கொண்டே கேட்டேன். எவ்வளவு சொன்னார் தெரியுமா? கேட்டவுடன், நான் அப்படியே ஆடிப்போய்விட்டேன். ஒரு சில வினாடிகள் பேசிப் பார்த்துவிட்டு,  ஒத்துவராததால் வந்த வேலையே பார்க்க உள்ளே நடக்க ஆரம்பித்தேன்.